Ιστορικό Δίπλης Εκτέλεσης στην Κηφισιά: Ένα Αίσθημα Αδικίας και Θλίψης
Η υπόθεση της διπλής εκτέλεσης που διαδραματίστηκε τον Μάρτιο του 2020 στην Κηφισιά επανέρχεται στο προσκήνιο καθώς εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό. Ο πρώην σύζυγος της Πολυξένης, ενός εκ των θυμάτων, σκότωσε την ίδια και τη φίλη της, Σοφία, κατά τη διάρκεια του διαλείμματος από τη δουλειά τους.
Ο γυναικοκτόνος είχε στήσει καρτέρι στη γυναίκα και την φίλη της, εκτελώντας τους εν ψυχρώ πριν τρέξει να διαφύγει. Αυτή η πράξη βίας και μισαλλοδοξίας έχει στιγματίσει την τοπική κοινωνία και έχει προκαλέσει βαθιά θλίψη στις οικογένειες των θυμάτων.
Οι Συναισθηματικές Αντιδράσεις των Οικείων
Η μητέρα της Πολυξένης, Αγγελική, δεν κατάφερε να συγκρατήσει την οργή της στο δικαστήριο ζητώντας μια απάντηση: «Τα παιδιά θέλουν τη μαμά τους, δεν θέλουν τη γιαγιά και τον παππού. Θέλω μια απάντηση. Γιατί την σκότωσες;». Η προκλητική απάντηση του δράστη «Εσύ την σκότωσες» προκαλεί αίσθηση και αποδεικνύει την αδυναμία του να αναλάβει τις ευθύνες των πράξεών του.
Από την άλλη πλευρά, η κυρία Ρόζα, μητέρα της Σοφίας, μοιράζεται τον πόνο της μέσα από τις «Εξελίξεις Τώρα», λέγοντας: «Είναι αφύσικο να φεύγουν παιδιά πριν από τους γονείς και μάλιστα με τόσο άδικο τρόπο. Έριξε τόσες σφαίρες, έκατσε κάτω και ξαναγέμισε ο θρασύδειλος». Οι δηλώσεις της εντείνουν την αίσθηση της αδικίας και της αναταραχής που προκάλεσε η τραγωδία.
Τα Σημάδια της Κακοποίησης
Η Πολυξένη είχε αναφέρει προηγουμένως την κακοποίηση που βίωνε στον διοικητή του αστυνομικού τμήματος όπου υπηρετούσε ο μεταγενέστερος γυναικοκτόνος. Η αδελφή της Πολυξένης αναφέρει: «Τον είχε καλέσει ο διοικητής του και της είχε πει η αδελφή μου τον λόγο που θέλει να χωρίσει, ότι έχει ενδοοικογενειακή βία, ότι την χτυπάει». Αυτή η καταγγελία έχε ρίξει περισσότερο φως στην υπόθεση και δείχνει την ανάγκη για περαιτέρω δράση κατά της κακοποίησης και προληπτικά μέτρα για την προστασία των θυμάτων.
Η τραγωδία αυτή λειτουργεί ως υπενθύμιση της σοβαρότητας της ενδοοικογενειακής βίας και της επιτακτικής ανάγκης να ολοκληρωθούν οι κατάλληλες δράσεις υποστήριξης για τα θύματα. Οι κοινωνίες πρέπει να κατανοήσουν τη σημασία της πρόληψης και της ενημέρωσης προς την κατεύθυνση αυτών των συστημάτων, προκειμένου να αποτραπούν παρόμοια περιστατικά στο μέλλον.