Βαρύ το πέπλο της θλίψης που σκέπασε την Ορθοδοξία στο άκουσμα της εκδημίας του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κυρού Αναστασίου.
Με βαθιά συγκίνηση και σεβασμό ο απανταχού χριστιανισμός, αποχαιρετά έναν χαρισματικό Ιεράρχη, έναν σύγχρονο ιεραπόστολο, έναν ειρηνοποιό, ο οποίος με βαθιά πίστη, ταπεινότητα και αγάπη γεφύρωσε χάσματα, αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στον κόσμο.
Στο διάβα της ζωής του – μιας ζωής γεμάτη έργο, διακονία και διδασκαλία – πέρασε και από τον τόπο μας, αφού πριν από πολλά χρόνια, ως φοιτητής Θεολογίας ακόμη, βρέθηκε στις Κατασκηνώσεις Χριστιανικών Μαθητικών Ομάδων Παρνασσού, πλησίον της Ιεράς Μονής Δαδίου, γεγονός για το οποίο αισθανόμαστε ευλογημένοι.
Θεωρούσε τον εαυτό του ως ένα κερί αναμμένο μπροστά σε μία εικόνα. Το κερί μπορεί να έσβησε, η φλόγα του όμως εξακολουθεί να “καίει” δυνατή μέσα στις ψυχές των πιστών.
Αιωνία του η μνήμη και άσβεστη!